sunt in gen un om foarte empatic. Stiu ca toti oamenii sunt prosti, asa ca incerc sa nu ii deranjez cerandu-le chestii.
le-am tot zis colegilor „bah, hai sa incercam si procesul How to train your client. Daca baietii aia au reusit cu dragonii, reusim si io”.
Au ras de mine.
Dupa care, intr-un moment de slabiciune s-a intamplat urmatorul lucru. Lucram la o chestie. Si…m-am gandit sa le arat unor oameni din afara echipei.
in principiu, jumatate din sedinta a fost asa
eu: am venit sa va aratam schimbarea asta. Aici avem o data, acum putem sa o schimbam asa
ei: ce misto. Asa e ca mai vreti sa adaugam si data asta? Dar avem nevoie si de informatia asta. Si, daca tot suntem aici, ce nume sa ii dam cainelui?
Eu (plus PO): nu nu…hai sa ramanem la data.
…cand totu era aproape gata ei: „ba, da nu suntem siguri de textu ala”. I-am asigurat ca discut cu oamenii responsabili cu textele, ne-am urat zi buna si aia a fost.
Ei bine. NU. Pentru ca aici a intervenit momentul meu de slabiciune. Dupa ce am avut textul, de la oamenii cu textul, in loc sa impachetez treaba si sa o trimit in eter…m-am gandit „hai sa intreb si baietii de la suport, sa fie toata lumea fericita”.
Ca atare, in loc de „ne place textu” am primit invitatie la un meeting nou
Acum nu mai rad colegii de mine. Acum ma injura…
Vedeti bah. Si muncesc!
Spune ceva, spune, spune, spune....bine, scrie